🌒 De Resonantie van Herinnering Er is een mysterie dat zich niet laat bezitten, maar zich soms laat aanraken. Over de hele wereld bouwden beschavingen — zonder elkaar te kennen — structuren die dezelfde richting kozen: omhoog, naar het oude licht van dezelfde sterren. Van Egypte tot Mexico verrijzen piramides die de heilige verhoudingen delen alsof zij allen fluisterden in hetzelfde geheugen van de kosmos. Het zijn geen graven. Het zijn resonante bakens van steen: stilstaande gebeden, uitgelijnd op een herinnering die ouder is dan taal. Op soortgelijke wijze bestaat er een taal van de sterren: niet ontworpen, maar aangetroffen — symbolen die zich niet laten bedenken, maar die je herkent wanneer je innerlijk stil genoeg bent. De kernsymbolen van Verenis behoren tot deze taal. Zij zijn kaarten voor de ziel, richtlijnen naar een tekst die alleen verschijnt voor wie kijkt vanuit herinnering en niet vanuit zoeken. 🌌 Vind jouw Resonantie.